Treść głównego artykułu
Abstrakt
W refleksji pedagogicznej coraz częściej pojawia się tematyka przestrzeni i miejsca nie tylko jako ich opis, ale też wydobywanie sensu nadawanego im przez użytkowników. Przestrzenie stają się miejscami, którym sens i znaczenie nadają ludzie w swoich doświadczeniach, oczekiwaniach i osobistych przeżyciach. Niniejszy artykuł jest kontynuacją dotychczasowych analiz poradoznawczych i dotyczy poradni psychologiczno-pedagogicznej jako miejsca wielu praktyk i nadawanych im różnych znaczeń. Chcę w nim zwrócić uwagę na fizyczną lokalizację poradni, miejsce uczenia się obu podmiotów interakcji, zwłaszcza uczenia się rodziców w relacji z doradcą. Jak wynika z badań i codziennych obserwacji poradnictwo uprawiane w tej placówce to nie tylko szczera i spontaniczna pomoc i porada, ale też miejsce i „instrument” segregacji, etykietowania, zagrożenia manipulacją, to obszar niejednoznaczności działań doradców. Zarządzanie zaś placówką zgodnie z określonymi procedurami i asymetryczność relacji w sytuacji poradniczej są dowodem obecności władzy, która bywa różnie odbierana i wielorako interpretowana przez osoby poszukujące pomocy. Niewątpliwie poradnia jest to też miejsce pracy doradców, w którym magia splata się z rzeczywistością. Lokalizacja i przestrzeń poradni psychologiczno-pedagogicznej stanowi zarówno o jakości miejsca pomagania, jak i o jej prestiżu, o tym, jak ważny jest to element środowiska wychowawczego, które jest współtworzone przez doradców i osoby korzystające ze specjalistycznej pomocy. W niniejszym artykule poddaję analizie wybrane aspekty przestrzeni i miejsca poradni w odniesieniu do placówek zlokalizowanych na terenie średniej wielkości miasta.
Słowa kluczowe
Szczegóły artykułu
Licencja
Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.
Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Studia Poradoznawcze” i tym samym potwierdza, że:
- Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
- Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
- Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
- Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
- Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.
Autor/Współautor udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Studia Poradoznawcze”, na następujących polach eksploatacji:
- Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
- Orotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
- Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
- Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.
Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode
Referencje
- Alheit, P. (2002). „Podwójne oblicze” całościowego uczenia się: dwie analityczne perspektywy „cichej rewolucji”. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja nr 2. s. 55-78.
- Bańka, A. (2006). Poradnictwo transnacjonalne. Cele i metody międzykulturowego doradztwa karier. Warszawa: Min. Pracy i Polityki Socjalnej.
- Beck, U. (2002,2004). Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności, tłum. S. Cieśla. Warszawa, Wyd. Scholar.
- Bruner, J. (1990). Życie jako narracja. Kwartalnik Pedagogiczny nr 4. s. 3-17.
- Hall E. T. (1978). Ukryty wymiar. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
- Kargul J. (2004). Kilka uwag o niebezpieczeństwach poradnictwa. W: E. Siarkiewicz (red.) Niejednoznaczność poradnictwa: Oficyna Wydawnicza UZ, s. 49-55.
- Kennedy, E., Charles, S. (2010). Jak pomagać dobrą radą. Kraków: Wyd. WAM.
- Knowles, M., S., Holton, E., F., Swanson, R., A. (2009). Edukacja dorosłych. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
- Kurantowicz, E. (2010). Raport: Odpowiedzialność uczelni za kształtowanie zachowań prospołecznych absolwentów. www.nauka.gov.pl.
- Malewski. M. (2001). Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi. W: E. Przybylska (red.) Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje. Toruń: Wyd. Nauk. UMK. s. 271-289.
- Malinowski, B. (1990). Mit, magia, religia. Warszawa: Wyd. PWN.
- Meighan, R., z udziałem L. Bartona i S. Walkera, (1993). Socjologia edukacji. Toruń: Wyd. UAM.
- Mendel, M. (red.), (2006). Pedagogika miejsca. Wrocław: Wyd. Nauk. DSW.
- Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsce wrażliwa. W: M. Mendel (red.). Pedagogika miejsca. Wrocław: Wyd. Nauk. DSW. s. 21-37.
- Mielczarek, M. (2009): Władza doradcy w relacjach z radzącym się. W: A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu. Warszawa: PWN, s. 352-369
- Nalaskowski, A. (2002). Przestrzenie i miejsca szkoły. Kraków: Wyd. Impuls.
- Nizińska, A.,: Raport-modele uczenia się przez całe życie-przegląd i analiza wybranych aspektów. www.silverteam.dobrekadry.pl.
- Siarkiewicz, E. (2002). Tekst i kontekst przestrzeni poradni. W: Dyskursy Młodych Andragogów 3. J. Kargul (red.). Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza UZ. s. 95-105.
- Siarkiewicz, E. (2004). Różne oblicza niejednoznaczności poradnictwa. W: E. Siarkiewicz (red.), Niejednoznaczność poradnictwa. Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza UZ. s. 15-45.
- Siarkiewicz, E. (2010). Przesłonięte obszary poradnictwa. Realia – iluzje – ambiwalencje. Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza UZ.
- Skałbania, B. (2012). Poradnictwo instytucjonalne okresu przemian. Kontynuacja i zmiany. Radom: Wyd. Politechniki Radomskiej.
- Sztompka, P. (2012). Socjologia. Analiza społeczeństwa. Kraków: Wyd. Znak.
- Szumigraj, M. (1998): Poradnictwo jako subtelny instrument sprawowania władzy. W: Z podstaw poradoznawstwa z. 2. B. Wojtasik (red.). Wrocław: Wyd. UWr.
- Tuan, Yi-Fu (1987). Przestrzeń i miejsce. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
- Wojciechowski, M. (2002). Dziecko z dysfunkcją. Remedium, nr 9. s. 8-9.
- Wojtasik, B. (1993,1994). Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa. Wrocław: Wyd. UWr.
- Wojtasik, B. (2009). Sytuacja poradnicza miedzy rytuałem interakcyjnym a prawdziwym spotkaniem. W: Kargulowa A. (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu. Warszawa: PWN, s. 199-216.
- Włodarski, Z. (1997). Uczenie się. W: Encyklopedia Pedagogiczna, red. W. Pomykało. Warszawa: Wyd. Innowacja. s. 860-864.