Pasek boczny artykułu

Pobieranie
PDF PDF (English)
Statystyczny
Read Counter : 309 Pobieranie : 353

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł omawia funkcje poradnictwa i doradztwa w edukacji, kształceniu i rozwoju zawodowym dorosłych z punktu widzenia paradygmatu, jakim są badania narracyjne (narrative enquiry), w odniesieniu do naukowej dyscypliny edukacji i kształcenia dorosłych. Niniejsze opracowanie rozróżnia dwa rodzaje logiki rządzącej działaniami poradniczymi. W rozumieniu jednej z nich poradnictwo stanowi działalność kierującą się logiką diagnozy, według drugiej zaś jest ono praktyką, która posługuje się rozmaitymi modelami badań narracyjnych w celu wspierania rozwoju samoświadomości i dialogicznego rozumienia. Wywód czerpie z doświadczeń płynących z procesu kształcenia na Wydziale Edukacji Dorosłych Uniwersytetu w Tours.

Słowa kluczowe

edukacja dorosłych historia życia badania narracyjne mikrofenomenologia

Szczegóły artykułu

Copyright (c) 2020 Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy

Licencja

Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Studia Poradoznawcze” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Autor/Współautor udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Studia Poradoznawcze”, na następujących polach eksploatacji:

  1. Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
  2. Orotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
  3. Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
  4. Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.

Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Jak cytować
Breton, H. (2021). Poradnictwo i doradztwo dla dorosłych: Paradygmat narracyjny. Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy, 9, 13-24 (PL), 293. https://doi.org/10.34862/sp.2020.1

Referencje

  1. Austin, J-L. (1962) How to do things with words: The William James lectures delivered at Harvard University in 1955. Oxford: Clarendon Press.
  2. Aubret, J., & Blanchard, S. (2005). Pratique du bilan personnalisé. Paris: Dunod.
  3. Balleux, A. (2000). Évolution de la notion d’apprentissage expérientiel en éducation des adultes: vingt-cinq ans de recherche. Revue des sciences de l’éducation, 26(2), 263-286. https://doi.org/10.7202/000123ar
  4. Bauman, Z. (2006). Liquid Life. Cambridge, Malden: Polity Press.
  5. Bédard, R. (1983). Crise et transition chez l’adulte dans les recherches de Daniel Levinson et de Bernice Neugarten. Revue des sciences de l’éducation, 9(1), 107-126. https://doi.org/10.7202/900401ar
  6. Boutinet, J.-P. (1990). Anthropologie du projet (2e éd.). Paris: Presses Universitaires de France.
  7. Boutinet, J.-P. (1998). L’immaturité de la vie adulte (2e éd.). Paris: Presses Universitaires de France.
  8. Boutinet, J.-P., & Dominicé, P. (2009). Où sont passés les adultes. Paris: Téraèdre.
  9. Breton, H. (2015). Attention conjointe, coexplicitation de l’expérience et accompagnement en formation. Education Permanente, (205), 87-98.
  10. Breton, H. (2017). Interroger les savoirs expérientiels via la recherche biographique. Le sujet dans la Cité – Actuels, 6, 25-41.
  11. Breton, H. (2019a). Éthique de l’accompagnement et herméneutique du sujet. In H. Breton & S. Pesce (Eds.). Éthique de l’accompagnement en santé, travail social et formation (pp. 237-255). Paris: Téraèdre.
  12. Breton, H. (2019b). Vitalité des formations par les histoires de vie. In M-C. Bernard, G. Tschopp, & A. Slowik (Eds.), Les voies du récit: pratiques biographiques en formation, intervention et recherche (pp. 13-27). Québec, Canada: Éditions Science et bien commun.
  13. Breton, H. (2020). L’enquête narrative, entre détails et durée. Education permanente, (222), 173-180.
  14. Breton, H., Denoyel, N., Pineau, G., & Pesce, S. (2015). Métiers de l’accompagnement, savoirs expérientiels et formation universitaire. Education Permanente, (205), 163-175.
  15. Chauvet, A. (2012). Quelle posture pour le professionnel du bilan de compétences? Education permanente, (192), 131-141.
  16. Denoyel, N. (2013). La réciprocité réflexive assumée dans l’accompagnement éducatif. In J. Béziat (Ed.), Analyse de pratiques et réflexivité (pp. 217-221). Paris: L’Harmattan.
  17. Depraz, N. (2011). L’éloquence de la première personne. Alter, 19, 57-64. https://doi.org/10.4000/alter.1365
  18. Depraz, N. (2014). Attention et vigilance. Paris: Presses Universitaires de France.
  19. Dictionnaire historique de la langue française. (2012). Vol. 1. Paris: Le Robert.
  20. Guichard, J., & Huteau, M. (2006). Psychologie de l’orientation. Paris: Dunod.
  21. Houde, R. (1999). Les temps de la vie, Le développement psychosocial de l’adulte. Québec City, Canada: Gaétan Morin Editeur.
  22. Jobert, G. (2011). Intelligence au travail et développement des adultes. In P. Carré & P. Caspar (Eds.), Traité des sciences techniques et des techniques de la formation (pp. 357-381). Paris: Dunod.
  23. Lainé, A. (2004). Faire de sa vie une histoire. Paris: Desclée de Brouwer.
  24. Lani-Bayle, M. (2000). L’histoire de vie généalogique. D’Oedipe à Hermès. Paris: L’Harmattan.
  25. Lemoine, M. (2017). Introduction à la philosophie des sciences médicales. Paris: Hermann.
  26. Lhotellier, A. (2001). Tenir conseil. Paris: Seli Arslan.
  27. Liétard, B. (2012). Les premiers pas des bilans de compétences. Education permanente, (192), 11-20.
  28. Massip, A. (2015). Validation des acquis de l’expérience et ingénierie territoriale. Paris: L’Harmattan.
  29. Mériaux, O. (2009). Les parcours professionnels: définitions, cadre et perspectives. Education permanente, (181), 11-22.
  30. Moisan, A., & Carré, P. (2002). L’autoformation, fait social? Aspects historiques et sociologiques. Paris: L’Harmattan.
  31. Pesce, S. (2019). Situation (Définition de la). In A. Vandevelde-Rougale & P. Fugier (Eds.), Dictionnaire de sociologie clinique (pp. 587-588). Toulouse: Érès.
  32. Pineau, G. (1984). Sauve qui peut! La vie entre en formation permanente. Quelle histoire! Éducation permanente, (72 73), 15-24.
  33. Pineau, G. (1991). Formation expérientielle et théorie tripolaire de la formation. In G. Pineau & E. Courtois (Eds.), La formation expérientielle des adultes (pp. 29-40). Paris: La documentation française.
  34. Pineau, G. (1998). Accompagnements et histoire de vie. Paris: L’Harmattan.
  35. Pineau, G., & Courtois, B. (Eds.). (1991). La formation expérientielle des adultes. Paris: La documentation française.
  36. Pineau, G., & Legrand, J.-L. (2007). Les histoires de vie. Paris: Presses Universitaires de France.
  37. Pineau, G., & Marie-Michèle. (1983). Produire sa vie: autoformation et autobiographie. Montréal: Éditions coopératives Albert Saint Martine de Montréal.
  38. Schütz, A. (1943/1987). Le chercheur et le quotidien. [The researcher and the everyday life. Phenomenology of the social sciences] (A. Noschis-Gilliéron, Trans.). Paris: Klincksieck.
  39. Searle, J. (1969). Speech acts. Cambridge: Cambridge University Press.
  40. Vermersch, P. (1994/2000). L’entretien d’explicitation. Paris: ESF.
  41. Vermersch, P. (2012). Explicitation et phénoménologie : vers une psychophénoménologie. Paris: Presses Universitaires de France.