Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę i znaczenie słów oraz wypowiedzi, które pojawiają się w formalnej i nieformalnej poradniczej praktyce. Autorka koncentruje się na wypowiedziach, które mogą mieć charakter performatywny, a więc sprawczy. Odwołuje się do koncepcji Johna Austina, nawiązuje do tych naukowych refleksji, w których wyraźnie zaznaczana jest moc i rola, jaką odgrywa język w organizowaniu i konstruowaniu świata społecznego, a więc do teorii i filozofii języka, językoznawstwa, socjolingwistyki, etnografii, antropologii słowa. W artykule tym ukazany został obszar działań doradców jako szczególny, społecznie konstruowany świat, w którym wypowiedzi mogą stać się skutecznymi działaniami. Analiza wypowiedzi doradców, terapeutów, osób radzących się pozwoliła autorce na wyodrębnienie czterech typów wypowiedzi, które mają charakter performatywny: 1. wypowiedzi wskazujące na moc i wolę walki z trudnościami; 2. wypowiedzi kryjące bezsilność lub bezradność radzącego się lub doradcy; 3. wypowiedzi stanowiące symboliczną broń w walce z tym, co postrzegane jest jako słabość; 4. wypowiedzi będące językiem instytucji. W tekście tym wskazano, iż wypowiedzi performatywne w poradniczych praktykach pojawiają się jako swoista procedura, przyjęty/uznany zwyczaj bądź jako jednorazowa autorska konstrukcja, mająca czasami jednorazowego adresata. 

Słowa kluczowe

poradnicza praktyka praktyki werbalne wypowiedzi performatywne działanie kontekst skuteczność

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Austin, J. (2009). Wypowiedzi performatywne. W: L. Rasiński (red.), Język, dyskurs, społeczeństwo. (s. 188-201). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Batorski, D., Marody, M., Nowak, A. (red.). (2006). Społeczna przestrzeń Internetu. Warszawa: SWPS.
  3. Bernstein, B. (1990). Odtwarzanie kultury. Warszawa: PIW.
  4. Boudon, R. (2008). Efekt odwrócenia. Niezamierzone skutki działań społecznych. Warszawa: Oficyna Naukowa.
  5. Fatyga B. (2011). Teren: po horyzont (poznawczy). W: Buliński, T., Kairski, M. (red.), Teren w antropologii. Praktyka badawcza we współczesnej antropologii kulturowej. (s. 93-110). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
  6. Godlewski, G., Mencwel, A., Sulima, R. (red.), (2003). Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów. Warszawa: WUW.
  7. Goffman, E. (2008). Zachowanie w miejscach publicznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  8. Grodziński, E. (1979). Wypowiedzi performatywne. Z aktualnych zagadnień filozofii języka. Warszawa: Ossolineum.
  9. Jacyno, M. (2007). Kultura indywidualizmu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  10. Kargulowa, A. (2012). Poradnictwo ery komunikacji satelitarnej. Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy, 19-34.
  11. Kargulowa, A. (2013). O potrzebie badań poradoznawczych. Ku antropologii poradnictwa. Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy, 85-105.
  12. Kargulowa, A. (2004). O teorii i praktyce poradnictwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  13. Kaufmann, J. C. (2004). Ego. Socjologia jednostki. Inna wizja człowieka i konstrukcji podmiotu. Warszawa: Oficyna Naukowa.
  14. Malinowski, B. (2003). Słowo w kontekście działania. W: Godlewski, G., Mencwel A., Sulima, R. (red.). Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów. (s. 113-123). Warszawa: WUW.
  15. Matynia, E. (2008). Demokracja performatywna. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe DSW.
  16. Maffesoli, M. (2008). Czas plemion. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  17. Ortega y Gasset, J. (2003). Mówienie jako zwyczaj społeczny. W: Godlewski, G., Mencwel A., Sulima, R. (red.), Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów. (s. 169-171). Warszawa: WUW
  18. Rasiński, L. (red.). (2009). Język, dyskurs, społeczeństwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  19. Searle, J. (2009). Ontologia społeczna. Niektóre podstawowe zasady. W: L. Rasiński (red.), Język, dyskurs, społeczeństwo. (s. 202-226). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  20. Siarkiewicz, E. (2010a). Przesłonięte obszary poradnictwa. Realia-iluzje-ambiwalencje. Zielona Góra: UZ.
  21. Siarkiewicz, E. (2010b). Poradnictwo performatywne i inne formy pomocy w zdarzeniach krytycznych i doświadczeniach granicznych. Dyskursy młodych andragogów, 11, 167-184.
  22. Taylor, Ch. (2009). Teorie znaczenia, Język, dyskurs, społeczeństwo. W: L. Rasiński (red.), Język, dyskurs, społeczeństwo. (s. 147-187). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN
  23. Wittgenstein, L. (2009). Znaczenie słowa. W: L. Rasiński (red.), Język, dyskurs, społeczeństwo. (s. 97-112). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  24. Zeig, J. K. (1997). Spotkania z Ericksonem. Niezwykły człowiek, niezwykła terapia. Strategiczna terapia krótkoterminowa. Gdańsk: GWP.
  25. Zielińska-Pękał, D. (2012). Od pomocy do przemocy w poradnictwie. Dwie narracje. Studia Poradoznawcze, 110-125.