Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł odzwierciedla dyskusję badaczek poradnictwa, zainspirowaną listem prof. Jeana Guicharda, przesłanym do prof. Alicji Kargulowej. Autorki przytoczonych wypowiedzi swobodnie poruszają się w symbolicznej przestrzeni dyskursu prowadzonego drogą e-mailową. Wychodząc od własnych badań, porzucają konwencjonalny, ustrukturyzowany sposób prowadzenia wywodu i raczej spontanicznie, choć z głęboką uwagą, odnoszą się do poszczególnych podniesionych przez Profesora kwestii, związanych z procesami puryfikacji i translacji, obecnymi zarówno w uprawianiu nauki o poradnictwie, jak i w postrzeganej rzeczywistości. W artykule rozważane są kwestie takie jak: trudności w zidentyfikowaniu specyfiki poradnictwa; teoria a praktyka poradnictwa; poradnictwo i inne praktyki pomocowe; skutki, efekty uboczne, zakłócenia w codzienności poradniczej praktyki. Zamieszczona została w nim także pełna treść listu Profesora

Słowa kluczowe

dialog pomoc poradnictwo poradoznawstwo pseudopomoc radzenie sobie sepizowanie problemów

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Bilon A., Kargul J. (2012) Społeczno-kulturowe konteksty definiowania roli doradcy, „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy”.
  2. Borkowski J. (2001) Radzenie sobie ze stresem a poczucie tożsamości, Warszawa, Dom Wydawniczy Elipsa.
  3. Buber M. (1992) Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych, tłum. J. Doktór, Warszawa, PAX.
  4. Castells M. (2008) Społeczeństwo sieci, tłum. M. Marody i in., Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  5. Collins, Słownik angielsko-polski (1996) J. Fisiak (red.), Warszawa, Polska Oficyna Wydawnicza.
  6. Czyżewski M., Dunin K. i Piotrowski A. (red.) (1991) Cudze problemy, o ważności tego, co nieważne. Analiza dyskursu publicznego w Polsce,Warszawa, Ośrodek Badań Społecznych.
  7. Garfinkel H. (1967) Studies In Ethnomethodology, New York.
  8. Godzic W. (2013) Kuba i inni. Twarze i maski popkultury, Warszawa, Wyd. Akademickie SEDNO.
  9. Goffman E. (2011) Instytucje totalne. O pacjentach szpitali psychiatrycznych i mieszkańcach innych instytucji totalnych, Sopot, GWP.
  10. Goffman E., (2000) Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum H. i P. Śpiewakowie, Warszawa, PIW.
  11. Guichard J., Huteau M. (2005) Psychologia orientacji i poradnictwa zawodowego, tłum. zespół, V. Drabik‑Podgórna, M. Podgórny (red. nauk.), Kraków, Impuls.
  12. Hobfoll S. E. (2006) Stres, kultura i społeczność: psychologia i filozofia stresu, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
  13. Kargul J. (2004) Wstęp, [w:] Z prądem i pod prąd. Lubuskie instytucje kultury w nowym ładzie społecznym, J. Kargul, S. Słowińska, M. Gancarz, Zielona Góra, Wyd. Uniwersytetu Zielonogórskiego.
  14. Kargulowa A. (2005) Media w poradoznawczym dyskursie, „Pedagogika Mediów”, nr 1.
  15. Kennedy E., Charles S. C. (2004) Jak pomagać dobrą radą?, tłum. M. Kołacz, Kraków, Wyd. WAM.
  16. Kłodkowska J. (2010) Aplikacja konstruktywizmu do praktyki poradnictwa, „Edukacja Dorosłych”, nr 1(62), Akademickie Towarzystwo Andragogiczne.
  17. Latour B. (2011) Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej, tłum. M. Gulda, Warszawa, Oficyna Naukowa.
  18. Lubieniecka A. (2009) Program telewizyjny „Superniania” jako oferta poradnicza, [w:] Refleksje o poradnictwie debiutujących doradców, D. Zielińska‑Pękał (red.), Zielona Góra, Wyd. UZ.
  19. Mead G. H. (1975) Umysł, osobowość, społeczeństwo, tłum. Z. Wolińska, Warszawa, Wyd. PWN.
  20. Ratajczak Z. (2001) Oblicza ludzkiej zaradności, [w:] Człowiek w sytuacji zagrożenia. Kry-zysy, katastrofy, kataklizmy, K. Popiołek (red.), Poznań, Stowarzyszenie Psychologia i Architektura.
  21. Schűtz A. (1984) Potoczna i naukowa interpretacja ludzkiego działania, [w:] Kryzys i schizma, E. Mokrzycki (red.), tłum. D. Lachowska, Warszawa, PIW.
  22. Siarkiewicz E. (2010) Przesłonięte obszary poradnictwa. Realia–iluzje–ambiwalencje, Zielona Góra, Wyd. UZ.
  23. Sulima R. (2000) Antropologia codzienności, Kraków, Wyd. UJ.Sztompka P. (2007) Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków, Wydawnictwo Znak.
  24. Trębińska‑Szumigraj E. (2008a) Zaradność, radzenie sobie, hasło (w:) Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. 7, T. Pilch, (red.) Warszawa, Wydawnictwo Akademickie Żak. Trębińska‑Szumigraj E. (2008b) Radzenie sobie z emocjami przez współuzależnione matki[w:] Dyskursy młodych andragogów 9, M. Olejarz (red.), Zielona Góra, Wyd. UZ. Trębińska‑Szumigraj E. (2010) Współuzależnienie matek narkomanów, Gdańsk, GWP.
  25. Urbaniak‑Zając D., Kos E. (2013) Badania jakościowe w pedagogice. Wywiad narracyjny i obiektywna hermeneutyka, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  26. Winkin Y. (2007) Antropologia komunikacji. Od teorii do badań terenowych, tłum. A. Karpowicz, Warszawa, Wyd. UW.
  27. Wojtasik B. (1993) Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
  28. Wojtasik B., (2007) Doradca jako refleksyjny badacz, [w:] Poradnictwo między etyką a praktyką, V. Drabik-Podgórna (red.), Kraków, Wyd. Impuls.
  29. Zielińska‑Pękał D. (2007a) Od wirtualnego „realis” do „symulakrum”. O historii pewnego zniewolenia, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 3(38).
  30. Zielińska‑Pękał D. (2007b) Poradnictwo zapośredniczone – rozważania definicyjne i pierwsze próby badawcze, [w:] Dyskursy młodych andragogów 8, M. Olejarz (red.), Zielona Góra, Wyd. UZ.
  31. Zielińska-Pękał D. (2011) „Nieistotne” rozmowy wspólnot wirtualnych, [w:] Komunikacja wobec wyzwań współczesności, M. Wawrzak‑Chodaczek i I. Jagoszewska (red.), Toruń, Wydaw. Adam Marszałek.
  32. Zimbardo P. G., (1999) Psychologia i życie, tłum. J. Radzicki, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.